Κραυγή αγωνίας από τον Καθηγητή Καρδιολογίας Περικλή Νταβλούρο για την λειτουργία της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής στο ΠΠΝΠ. Ο κ. Νταβλούρος επισημαίνει πως στο “παρα πέντε” της διαδικασίας δηλαδή στην στελέχωση της κλινικής με ανθρώπινο δυναμικό, η ιατρική κοινότητα (κυρίως η πανεπιστημιακή), κινδυνεύει να πορευτεί διχασμένη. Ο λόγος; Οι ενστάσεις που όπως προκύπτει διατυπώνονται για την προκήρυξη θέσεων αναισθησιολόγων, εντατικολόγων και καρδιολόγων για το ΚΧ τμήμα και όχι για άλλα τμήματα που ήδη λειτουργούν και έχουν ανάγκες! 

Ειδικότερα ο κ. Νταβλούρος αναφέρει:

“Υπάρχει έστω και ένας συμπολίτης, ή συνάδελφος ιατρός που να μην αποδέχεται την αναγκαιότητα ίδρυσης Καρδιοχειρουργικού τμήματος στα πλαίσια της ήδη λειτουργούσας Καρδιοθωρακοχειρουργικής κλινικής (το θωρακοχειρουγικό τμήμα λειτουργεί), στο ΠΓΝΠ; Θεωρώ πως όχι. Από την άλλη, η ίδρυση (διότι περί ίδρυσης πρόκειται), ενός ολόκληρου τμήματος με αξιοπρεπείς όρους πιστεύει κανείς ότι μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη; Χώροι, υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό από το μηδέν πιστεύει κανείς ότι γίνονται με μια εντολή;

Έχοντας βιώσει από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια του υπουργείου να υλοποιήσει τα παραπάνω διαπιστώνω τα εξής: Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος να συντονιστούν πολλαπλοί παράγοντες (Υπουργείο, 6η ΥΠΕ, Περιφέρεια, Διοίκηση ΠΓΝΠ, Πανεπιστήμιο, Ιατροί, Νοσηλευτική), για να εξασφαλιστούν οι χώροι, οι τεχνολογικές υποδομές, τα χρήματα και ο εξοπλισμός. Αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, με πολλή δουλειά και θέληση. Από όλους τους παραπάνω. Και φτάσαμε στο ανθρώπινο δυναμικό. Στο παρά πέντε δηλαδή. Και στο ζήτημα αυτό, η ιατρική κοινότητα (κυρίως η πανεπιστημιακή), κινδυνεύει να πορευτεί διχασμένη. Γιατί προκυρήχτηκαν λέει θέσεις αναισθησιολόγων, εντατικολόγων και καρδιολόγων για το ΚΧ τμήμα και όχι για άλλα τμήματα που ήδη λειτουργούν και έχουν ανάγκες!

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι σε ένα δημόσιο σύστημα τραυματισμένο βάναυσα από την κρίση, οι ανάγκες είναι τεράστιες. Όλοι δίκιο έχουν. Όλοι έχουν μεγάλες ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά πόσοι βλέπουν τη μεγάλη εικόνα; Πόσοι κατανοούν ότι το 2020 είναι ντροπή για την περιφέρειά μας να αγωνίζεσαι 20 μέρες για να διακομίσεις μια ενδοκαρδίτιδα σε δημόσιο νοσοκομείο στην Αθήνα; Πόσοι κατανοούν ότι είναι άδικο να πεθαίνει το ανεύρυσμα στο ασθενοφόρο; Πόσοι κατανοούν ότι για να κάνεις μπαϊπάς πρέπει να βάλεις το χέρι βαθειά στην τσέπη γιατί δεν υπάρχει καρδιοχειρουργικό τμήμα στην Πάτρα; Πόσοι γνωρίζουν ότι τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι μακράν η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, πολύ πιο μπροστά από τον καρκίνο και τα τροχαία; Πόσοι γνωρίζουν ότι το καρδιολογικό τμήμα του ΠΓΝΠ είναι από το 2004 το ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που εφημερεύει 24 ώρες/7 ημέρες για την επείγουσα αγγειοπλαστική στο έμφραγμα και για να εξακολουθήσει αυτό η 6η ΥΠΕ μας έχει παραχωρήσει 2 ιατρούς από άλλα νοσοκομεία (Αγ. Ανδρέας και ΓΝ Αγρινίου), 1 ημέρα την εβδομάδα;

Και όταν έρθει η ώρα για επείγουσα επέμβαση ανοιχτής καρδιάς κινδυνεύουμε να πάθουμε έμφραγμα εμείς γιατί ΔΕΝ υπάρχει ΚΧ τμήμα; Δυστυχώς όμως, οι κρίσεις είναι εύκολες και οι διαμαρτυρίες βρίσκουν πάντα ευήκοα ακροατήρια στη χώρα της υπερβολής. Η 6η ΥΠΕ για πρώτη φορά με ισχυρή βούληση κάνει πραγματικότητα μια τεράστια ανάγκη για το λαό της νοτιοδυτικής Ελλάδας. Εμείς οφείλουμε να είμαστε αρωγοί και κυριολεκτικά στρατιώτες σε αυτή την προσπάθεια. Και να μην αποπροσανατολίζουμε -στα πλαίσια της δίκαιης διεκδίκησης μας- την κοινή γνώμη μέσω του τύπου και ειδικά των social media όπου οι εντυπώσεις εύκολα δημιουργούνται. Όλοι μας θα κριθούμε από το αποτέλεσμα…”